หากชีวิตเราเปรียบเสมือนเกมโยนบอล 5 ลูก สลับกันไปในอากาศคล้ายนักเล่นกล
บอลทั้ง 5 เปรียบได้กับ งาน,ครอบครัว ,สุขภาพ, เพื่อน, จิตใจ
เราคงต้องบอกว่า งาน นั้นคงต้องเป็นลูกยาง
ซึ่งแม้ว่าเราจะพลาดพลั้งทำตกกี่ครั้งมันก็สามารถที่จะกระเด้งกระดอนกลับมาให้เรานำกลับมาเล่นต่อได้
แต่บอลอีก 4 ลูกที่เหลือ คือ ครอบครัว สุขภาพ เพื่อน และจิตใจนั้น
เป็นเช่น ลูกแก้ว การพลาดพลั้งทำลูกใดลูกหนึ่งตกไปนั้น
แม้เป็นเพียงแค่รอยถลาก รอยตำหนิเล็ก ๆ รอยหัก แหว่ง หรือแตกละเอียด
ก็ล้วนแต่เป็นสิ่งที่เราไม่สามารถแก้ไขมันกลับมาเป็นลูกแก้วที่แววใสดังเดิมได้
ดังนั้นเราจึงควรละลึกอยู่เสมอว่า ………ชีวิตเราคือ……..
การต่อสู้ประคับประคอง บอลทั้ง 5 ลูกที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงให้สมดุลมากที่สุด…
จงอย่าประเมินค่าของตัวเองให้ต่ำต้อย โดยการเปรียบเทียบกับคนอื่น
พึงระลึกเสมอว่าเราทุกคนล้วนแตกต่างกัน
และทุกคนก็มีความสามารถพิเศษเป็นของตนเองโดยเฉพาะ
อย่าปล่อยให้ชีวิตผ่านไปอย่างไร้ค่า โดยการปล่อยเวลาให้ผ่านไป
จงคิดว่าทุก ๆ วันที่ผ่านพ้นไปคือส่วนหนึ่งของชีวิตเรา
อย่าเพิ่มละความพยายามเมื่อเจอปัญหา
จงจำไว้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะจบสิ้นเมื่อคุณทิ้งความพยายามของคุณเอง
อย่ากลัวที่จะยอมรับว่าเราไม่ใช่คนที่สมบูรณ์พร้อมในทุกอย่าง
เพราะการหลงตัวเองจะเปรียบเสมือนผมเส้นบาง ๆ ที่บังตาไม่ให้คุณมองเป็นผู้คนรอบข้าง
จงอย่ากลัวการเสี่ยง เพราะมันคือโอกาสที่คุณจะได้เรียนรู้ถึงความกล้าหาญ
อย่าทิ้งความรักไปจากชีวิต โดยการบอกว่ามันไม่มีทางที่จะหาพบ
หนทางที่ง่ายที่สุดที่จะได้รับ…….ความรักคือการรู้จักให้
และการรักษาความรักที่ดีที่สุดคือ ……..การให้อิสระกับมัน
จำไว้ว่ายิ่งคุณพยายามไขว่คว้ามันไว้กับตัวคุณมากเท่าไร
มันก็ยิ่งจะจากไปจากคุณได้เร็วเท่านั้น…อย่าพิจารณาชีวิตของคุณเร็วเกินไป
จนคุณลืมที่จะนึกว่าคุณมาจากที่ไหนและ…. คุณกำลังจะไปที่ใด
พึงตระหนักว่าความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่มนุษย์เราต้องการคือ…..ความประทับใจ
จงอย่างกลัวการรับรู้ หรือเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ความรู้นั้นไร้น้ำหนัก….
แต่เป็นทรัพย์สมบัติอันมีค่าที่มันติดตัวคุณไป
และจงใช้เวลาและคารมอย่างระมัดระวัง
เพราะทุกสิ่งที่ผ่านไปจะไม่สามารถย้อนกลับคืนมาได้เหมือนสายน้ำที่ไม่มีวันจะไหลย้อนกลับ
จงรู้ว่า ชีวิตไม่ใช่การแข่งขัน
แต่ชีวิตคือ….การเดินทาง คือ…การสัมผัสรับรู้ในแต่ละก้าวที่เดินไป
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น