ลูกหลาน

“แก้วแหวนเงินทองของมีค่า” 

ก็ทำหน้าที่เพียงเพื่ออำนวยความสะดวกให้แก่ชีวิตเราก็เท่านั้น

อย่าให้มันมาเป็นเจ้าชีวิตของเราเลย

ส่วน"ลูกหลาน" นั้นเล่า 

เขาก็แค่อาศัยเราเกิดมา

และคอยช่วยเหลือเราในบางครั้งบางคราวก็เท่านั้น

บางครั้งเผาเราเขาก็ยังไม่ได้มาเผาก็มี

บางครั้ง จะถามสักคำว่า สบายดีหรือเปล่าก็ไม่เคยได้ยิน

จะหลงอะไรกันมากนักกับของพวกนี้

จะหลงมันเอาอะไร ลองถามใจของเราดูบ้างซิ

“มีลูกดีเป็นศรีสง่าหน้า...”

รักลูก รักหลานมากเหลือเกิน

ทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อลูก เพื่อหลานทั้งสิ้น

ยอมตายแทนได้เสมอเพียงเพราะเพื่อลูกๆ เพื่อหลานๆ

ลูกคือ ดวงตา ดวงใจ

หลาน คือ ลมหายใจของชีวิต

ระวังไว้อย่าให้เข้าทำนองที่ว่า

“ หลงลูก จนลืมธรรม”

"หลงหลาน จนสร้างกรรม" 

ก็แล้วกัน

เกิดมาอย่ามัวแต่ฝากชีวิตไว้กับใคร

เดี๋ยวจะทุกข์ใจเสียเปล่า

เพราะเมื่อไม่ได้ดังใจที่หวัง เดี๋ยวก็จะเป็นบ้า

จงอย่าลืมเพียรสร้างความดี

ไว้ให้เป็นตัวอย่างแก่ลูกหลานบ้าง

เวลาลูกหลานก้มกราบศพ

เขาก็จะได้มีบุญติดไม้ติดมือ 

เป็นคนดีอยู่ในโลกนี้อย่างมีคุณค่ามีราคาบ้างก็ยังดี