จินตนาการสำคัญกว่าความรู้

บางคนมีสมอง บางคนก็ไม่ เรื่องมันก็เท่านั้น 

(A.A.Mike:วินนี่เดอะพูห์)

 ทัศนคติต่อปัญหาสำคัญมากกว่าตัวปัญหาเอง ถ้าคุณคิดว่ามันเป็นปัญหา มันก็เป็นปัญหา ถ้าคิดว่ามันเป็นปัญหาใหญ่ มันก็เป็นปัญหาใหญ่ และถ้าคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็ก มันก็รบกวนเราได้แค่ 

“ความไม่สะดวกเล็กๆ” 

(วินทร์ เลียววาริณ)

 จงฉลาดกว่าคนอื่นถ้าคุณทำได้ แต่ต้องไม่บอกให้เขารู้ 

(คณิต โฆษิตวัฒนฤกษ์)

การบอกว่าคนอื่นอ้วนนั้น ไม่ได้ทำให้เราผอมลง การบอกว่าคนอื่นโง่นั้น ไม่ได้ทำให้เราฉลาดขึ้น

 (หนัง Means Girl)

บนโลกนี้ ชีวิตชีวิตนี้ ไม่มีอะไรทำให้เราไม่เป็นสุขได้เท่ากับความคิด 

จากโบราณจนกระทั่งปัจจุบัน 

จวบจนอนาคตจากการตายถึงการมีชีวิต 

ล้วนแต่ไม่มี เพราะสิ่งที่ท่านคิด 

โดยปกติล้วนเป็นสิ่งที่ไม่สามารถปฏิบัติได้ท่านคิดอยู่ทุกวันค่ำเช้า 

คิดจนจะเป็นจะตาย 

คิดเสียจนลงไปคลานกับพื้น 

ท่านสามารถได้มาหรือ 

(โก้วเล้ง)

 เป็นการเสียแรงเปล่า ที่พยายามจะทำให้คนที่คิดว่าตนเป็นคนฉลาดมาก กลับมามีเหตุผลได้

 (นักปรัชญากรีกชื่อ Democrite สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ทรงแปล)

อันความรู้มีจำกัด แต่ความไม่รู้หามีจำกัดไม่

 (ขงจื้อ)

หากชมชอบความสุขสบาย ก่อนหน้านั้นต้องต่อสู้ดิ้นรนก่อนจึงจะได้มา หากคิดได้รับความสุขสบายเหนือธรรมดา ความสามารถของเจ้าก็ต้องเหนือธรรมดา 

(โก้วเล้ง)

การที่เรามีความรู้ ไม่ได้ทำลายสัมผัสแห่งความพิศวงและความลึกลับทั้งหลาย 

มีความลึกลับรอเราอยู่เสมอ

หากมีเหรียญคนละเหรียญ นำมาแลกกัน ก็จะได้กลับไปคนละเหรียญ แต่เป็นความรู้หากนำมาแลกกัน 

ก็จะได้กลับไปคนละสองความรู้ 

(อินทิรา คานธี)

 ผมหงอกเป็นเครื่องหมายของการมีอายุมาก ไม่ใช่สติปัญญา

(ภาษิตเบลเยียม)

 บางที คนเราก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวรู้ ว่าบางอย่างมีความสำคัญอย่างไร 

(อกาธา คริสตี้)

 อย่าอ่านหนังสือเพียงเพื่อจะได้รับคำชมว่าเป็นคนขยัน เพราะบุคคลนั้นจะโง่ตลอดไป

 ข้าพเจ้าเห็นว่าการเผชิญหน้ากับอุปสรรคขวากหนาม 

เป็นโอกาศในการฝึกฝนหล่อหลอมให้มีความมุ่งมั่น 

จุดนี้ ข้าพเจ้าขอขอบคุณผู้ที่มุ่งร้ายต่อข้าพเจ้าทุกวิถีทางด้วยความซาบซึ้ง

 (โจเทาฟิน)

 เจอคนเก่งให้ศึกษาจากเขา เจอคนงี่เง่าให้เตือนใจตัวเอง 

(ขงเบ้ง)

 ผู้มีความรู้แต่โง่เขลา มักทำในสิ่งใหญ่โตโอฬาร สลับซับซ้อนและรุนแรง ต้องใช้ปัญญาเยี่ยงอัจฉริยะ จึงจะเดินไปในทิศทางตรงกันข้ามได้ 

(อัลเบิร์ด ไอน์สไตล์)

 อย่าพึงใช้สายตา กรุณาใช้สมอง 

(คณิต โฆษิตวัฒนฤกษ์)

 ผู้คนจำนวนมากคิดว่าเขากำลังคิด แท้จริงพวกเขากำลังจัดระเบียบอคติของพวกเขาใหม่

 (วิลเลียม เจมส์)

 ข้าพเจ้่าขอบอกให้ท่านรู้ว่า ในความเรียบง่ายของสัตว์นั้น มีปัญญาที่ใหญ่หลวงแฝงอยู่ และบางครั้งในความมีปัญญาของผู้คงแก่เรียน ก็มีความโง่เขลาอย่างใหญ่หลวงเช่นกัน

 (จอร์ช เบอร์นาร์ด ชอว์)

 คนเราฉลาดพอกัน แต่ที่ชนะกันได้คือความขยัน

 ช่างฝีมือสามารถสอนท่านได้แต่กฎเกณฑ์ ไม่สามรถถ่ายทอดความชำนาญให้แก่ท่านได้ คนเรียนหนังสือเข้าใจว่าตัวอักษรในหนังสือมีค่ายิ่ง แท้จริงแล้วความหมายที่อยู่นอกตัวหนังสือมีความหมายยิ่งกว่า คนท่องหนังสือก็ไม่แน่ว่าจะเรียนหนังสือเป็น

 (จวงจื้อ)

 ผู้ใดเอาความโง่ของตนไปสู้กับความฉลาดของคนอื่น ย่อมพินาศ

 (ขงเบ้ง)

 ความรู้อะไรก็ไม่สู้รู้ทันคน รู้ทันคนไม่หลงกลใคร 

(อีสป)

 คนเราเมื่อชรา ย่อมเปรื่องปราดกลอกกลิ้ง คนเรามาตรว่าจำเดิมโง่เขลาบัดซบ 

เมื่อสูงวัยสมควรมีสำนึกตัว 

(โก้วเล้ง)

 มีแต่คนโง่เง่าสมองว่างเปล่าเท่านั้น ที่หลังจากอ่านหนังสือเล่มหนึ่งจบแล้ว จึงเห็นด้วยกับหนังสือเล่มนั้น ทั้งนี้เนื่องจากสมองของเขาว่างเปล่า บรรจุสิ่งต่างๆได้มากมายนั่นเอง

 (ปาจิน)

 ความรู้ทุกอย่างเป็นของเก่าแต่เป็นของใหม่สำหรับผู้ไม่รู้

 ความสนุกของการเรียนรู้คือ การลุ้นที่จะค้นพบความรู้ใหม่ๆ ที่เรายังไม่ได้เรียนรู้ 

(วินทร์ เลียววาริณ)

ถ้าคุณไม่ชอบอะไรคุณก็เปลี่ยนมันซะ แต่ถ้าคุณเปลี่ยนมันไม่ได้ 

จงเปลี่ยนทัศนคติของคุณเอง…อย่าบ่น 

(มายา แองเจโล่)

ผู้ยิ่งใหญ่มักมีความคิดแปลกกว่าคนอื่นเสมอ

การค้นพบประกอบด้วยการเห็นในสิ่งที่คนอื่นเห็น 

และคิดในสิ่งที่ไม่เคยมีใครคิดมาก่อน

เวลาเราทำอะไรคนเดียวเราไม่รู้หรอกว่ามันถูกหรือผิด เพราะเราวนอยู่ตรงนั้น ถ้าเราเปิดโอกาศให้ตัวเองได้เรียนรู้แบบไม่มีทิฐิ การทำเป็นทีม เป็นเรื่องสนุกมาก

 (คามิน เลิศชัยประเสริฐ)

 ถ้าไม่อยากพลาดสิ่งดีๆในชีวิต แค่ทำตัวช่างสังเกตุอีกหน่อยก็พอ

ความไม่รู้ช่างเป็นเรื่องที่น่ากลัว ยังน่ากลัวกว่าความเปลี่ยวร้างมากนัก 

(โก้วเล้ง)

 การไม่พูดกับคนที่เราพูดด้วยได้ ทำให้เราเสียคน

 การพูดคุยกับคนที่เราพูดด้วยไม่ได้ ทำให้เราเสียคำพูด 

(ขงจื้อ)

ระหว่างผู้ที่มีการศึกษามากที่สุด กับผู้ที่มีการศึกษาน้อยที่สุด มีความแตกต่างกันในลักษณะเล็กน้อยจนไม่อาจเอ่ยอ้าง เมื่อเทียบกับสิ่งต่างๆที่เรายังไม่รู้ 

(อัลเบิร์ด ไอน์สไตล์)

 คนที่ซักถามจะเป็นคนโง่เพียงห้านาที คนที่ไม่ถามจะโง่ตลอดชีวิต 

(ขงจื้อ)

 คนโง่มักพูดอะไรออกมาอย่างโง่ๆ 

(หนัง ฟอเรสกั๊มพ์)

 เร่งศึกษา จับใจความสำคัญให้ได้ ร่อนเอาแก่น ความรู้จริงไม่จำเป็นต้องมีหลายอย่าง

 (โจวเอินไหล)

 การศึกษาเล่าเรียนนั้นง่าย แต่จะเรียนให้ดีนั้นยาก การทำนั้นง่าย แต่จะทำให้ดีนั้นยาก การปล่อยตัวให้ตกต่ำนั้นง่าย แต่การสำนึกตัวนั้นยาก 

(หวังฟูจือ)

 ในโลกมนุษย์อันน่าประหลาดนี้ มีไม่น้อยเลยที่คนมีความรู้มาก 

เป็นลูกจ้างของคนที่อ่านหนังสือไม่ออก

 ความฉลาดไม่ได้มีไว้อวด และไม่ควรอวดสิ่งนี้ เพราะไม่มีใครชอบเด็ดขาด

 ในวัยเยาว์เราเรียน ในยามแก่เราเข้าใจ 

(ภาษิตอังกฤษ)

 ถ้าเราคิดอะไรก็ควรทำทันที เพราะความคิดของคนเปลี่ยนแปลงเสมอ อีกทั้งชอบผลัดวันประกันพรุ่ง ความคิดที่เกิดขึ้นเปรียบประดุจคลื่นที่กระทบฝั่ง...แล้วล่าถอยกลับมา ยิ่งช้ายิ่งอ่อนแรง

 (เช็กสเปียร์)

 บ่อจำกัดกบเอาไว้ ความรู้จำกัดคนเอาไว้ ความรู้ทำให้ท่านยิ่งใหญ่ได้ ก็ทำให้ท่านเล็กกระจ่อนร่อยได้ (จวงจื้อ)

 สติปัญญาไม่พึงเปิดเผยออกมาภายนอก มิเช่นนั้นหากผู้อื่นไม่ได้กลัวท่าน ก็ต้องริษยาท่าน 

(จวงจื้อ)

 ประสบการณ์เป็นโรงเรียนที่มีค่าเล่าเรียนแพง แต่คนโง่ก็ไม่ไปสมัครเรียนที่อื่น

 (ภาษิตเบลเยียม)

 ความคิดอ่านของท่านแม้ไม่ทำให้ท่านเป็นไปตามที่คิด แต่เมื่อท่านคิดอย่างไร ท่านก็จะทำไปอย่างนั้น (นอร์แมน วี.พิล)

 ชีวิตย่อมมีขีดขั้น แต่ความรู้ไม่มีขีดขั้น

 (ขงจื้อ)

 คำสอนที่ดีก็มี คำสอนที่ไม่ดีก็มี เป็นหน้าที่ของท่านที่จะต้องทราบเอง ว่าอย่างไหนเป็นคำสอนที่ดี 

(เทนีสัน)

 ผู้ที่เย่อหยิ่งและโง่ ทั้งสองอย่างนี้ คนฉลาดจะเห็นว่าเป็นคนเล็กน้อยไม่มีความหมายอะไร มีความจริงที่รู้กันอยู่ว่าความเย่อหยิ่ง ย่อมปรากฏก่อนหายนะ 

(อีสป)

 คนเราเมื่อตอนแรกเกิด หากไม่ได้กินอาหารก็จะตายทันที คนที่อ่อนหัดหากไม่ศึกษาก็จะโง่เขลา คนเราหากไม่ได้กินอาหารเพื่อดำรงชีวิต หากได้รับอาหารพอเพียง ก็จะเจริญเติบโต คนเราศึกษาเล่าเรียนเพื่อให้เป็นคนดี หากมีความรู้อันอุดม ก็เรียกว่าปราชญ์ 

(ไต้เจิ้น นักคิดสมัยราชวงศ์ชิง)

 ประสบการณ์เป็นครูที่ดีมาก เราสามารถเรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างได้จากความทุกข์ 

(ตาร์ตัว)

 คนที่มีความสงสัยอย่างใหญ่หลวงจึงจะมีสำนึกอย่างใหญ่หลวงได้ คนโง่มักเข้าใจว่าตนมีสำนึกอย่างใหญ่หลวงแล้ว เพราะฉะนั้นคนโง่ก็ยังเป็นคนโง่ต่อไป 

(จวงจื้อ)

 เขารู้เรื่องอย่างแม่นยำ เพียงตอนที่เขารู้น้อย

 แต่กับวิชาความรู้นั้น

 จะเพิ่มทวีความสงสัยความไม่รู้มากขึ้น 

(เกอเธ่)

 ผมถือว่าสมองของคนเรานั้น เหมือนห้องพัสดุเล็กๆที่ว่างเปล่ามาแต่เดิม คุณต้องเอาเครื่องประดับเท่าที่คุณเลือกเก็บเข้าไว้ วิสัยคนโง่เจออะไรก็เก็บเข้าไว้หมดทุกชนิด จนความรู้ที่เป็นประโยชน์กับเขาล้นออกไปหมด อย่างดีก็พัลวันพัลเกกับความรู้อื่นๆ จนยากที่จะหยิบขึ้นมาใช้ได้ เดี๋ยวนี้คนที่เขาทำงานช่ำชองกันนั้น เขาระวังมากจริงๆ ว่าจะเอาอะไรบรรจุไว้ในห้องพัสดุเล็กๆของเขา เขาจะไม่เอาอะไรเก็บไว้เลยนอกจากสิ่งที่เป็นประโยชน์กับต่อหน้าที่การงานของ เขาเท่านั้น แล้วก็เก็บได้มากซะด้วย เป็นระเบียบเรียบร้อยที่สุดด้วย การคิดว่าห้องพัสดุนั้นมีผนังที่ยืดหยุ่นได้นั้น เป็นความคิดที่ผิด เมื่ออาศัยเก็บมากๆเข้า ก็ถึงคราวที่เอาความรู้สุมเข้าไปอย่างหนึ่ง คุณก็ลืมอะไรที่อยู่ก่อนไปซะทุกที เพราะฉะนั้นการไม่เอาความรู้ที่ไร้ประโยชน์ ไปดันความรู้ที่เป็นประโยชน์จนล้นออกมาเสียนั้น จึงเป็นข้อที่สำคัญอย่างที่สุด 

(เซอร์อาร์เทอร์ โคแนน ดอลย์)

 เขย่าเสมอ ไม่ให้นอนก้น 

(คณิต โฆษิตวัฒนฤกษ์)

 ปราชญ์ไม่เคยหวงมณีเม็ดโต แต่หวงเวลาทุกวินาที โอกาศนั้นมายากแต่เสียไปง่าย คนที่บอกว่าไม่มีเวลาศึกษา แท้จริงเป็นคนไม่ใฝ่ศึกษา ต่อให้มีเวลาว่างก็เรียนไม่รู้เรื่องอยู่ดี 

(หลิวอัน)

 แค่ได้หนึ่งไอเดีย จากพันความคิด ผมก็พอใจแล้ว 

(อัลเฟรด โนเบล)

 ความคิดเห็นของคนจำนวนมาก อาจมีคำพูดบางคำที่รับฟังได้ แต่นำมาใช้ไม่ได้ กระนั้นก็ดีควรใช้ท่าทีรับฟังไม่ควรใช้ท่าทีปฏิเสธที่จะรับฟัง 

(เฮี้ยนจื้อ)

 สิ่งที่คุณคิด ไม่เหมือนสิ่งที่ฉันคิด บอกได้ไหมใครผิด

 (ยัน จัน)

 การศึกษาไม่มีแบ่งแยกอาวุโสหรืออ่อนเยาว์

 ท่านแม้ฉลาดปราดเปรื่อง แต่ผู้อื่นก็ไม่ใช่โง่เขลาเบาปัญญา 

(โก้วเล้ง)

 การนึกคิดตรึกตรองมากเกินไป ทำให้เป็นคนโฉดเขลา 

(เปอริคลิส)

 ข้าพเจ้าไม่ละอายที่จะสารภาพความโง่ในสิ่งที่ไม่ทราบ 

(มาร์ซัส คิวลีอุส ซิเซโร่)

 คนฉลาดจะสามารถรู้ถึงเหตุที่จะเกิดล่วงหน้า แต่คนโง่จะไม่เชื่อจนกว่าความวิบัติจะเกิดขึ้น 

(อีสป)

 ผมมีความรู้น้อยมากเกี่ยวกับธรรมชาติ และยิ่งน้อยลงไปอีกเมื่อพูดถึงความรู้เกี่ยวกับคนด้วยกัน 

(ไอน์สไตล์)

 คนฉลาดบางครั้งอวดฉลาด แท้จริงโง่เขลา สุดท้ายแม้ทำร้ายผู้อื่น แต่ก็ทำร้ายตนเอง 

(โก้วเล้ง)

 ผู้ที่มีความสามารถล้วนทำอะไรเด่นล้ำเหนือผู้อื่น เฉกเช่นสว่านที่บรรจุอยู่ในถุงผ้า ปลายแหลมของสว่านจะไม่ทะลุออกมาก็ไม่ได้ 

(โก้วเล้ง)

 คนที่ไม่คำนึงถึงเหตุผลเป็นคนดื้อรั้น คนที่ไม่รู้จักเหตุผลคือคนโง่ คนที่ไม่กล้าใช้เหตุผลคือทาส 

(วิลเลียม ดร์องมอนด์)

 ตัวโง่งมมีประเภทเดียว ไม่ว่าจะเป็นบุรุษหรือสตรีล้วนเป็นตัวโง่งม 

(โก้วเล้ง)

 การสำนึกตัวว่าไม่รู้ เป็นความรู้อย่างหนึ่ง

 (ขงจื้อ)

 ปัญหาไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องที่คลี่คลายไม่ได้ เพียงเพราะมันยังไม่ถูกคลี่คลาย

 นักประวัติศาสตร์ที่อยู่ในเหตุการณ์ประวัติศาสตร์นั้น

 ไม่เคยเขียนประวัติศาสตร์ได้ดีเท่า นักประวัติศาสตร์รุ่นหลัง

 ปัญหามันอยู่ที่มุมมองที่แท้จริง การเห็นสิ่งต่างๆอย่างถูกจังหวะ เวลาไม่ได้จำกัดปัญหาใดๆ 

เพียงแต่เสนอตัวออกมาอีกครั้งในรูปแบบที่แตกต่างออกไป 

(อกาธา คริสตี้)

 ประสบการณ์คือการเรียนรู้ความผิดพลาดของตัวเอง 

ความรู้คือการเรียนรู้จากความผิดพลาดของคนอื่น

 ชีวิตเป็นตำราที่ไม่มีตัวอักษร

 แต่คนที่มีสายตาอันชาญฉลาด 

จะมองเห็นทุกคำพูดอย่างชัดเจน

 หนังสือเป็นชีวิตที่มีตัวอักษร

 คนที่มีอารมณ์ความรู้สึกลึกซึ้งจึงสัมผัสมันได้อย่างล้ำลึก

 มีบ้างบางคนที่แม้พวกเขาไม่รู้ท่านก็สอนเขาไม่ได้ 

(หลุยส์ อาร์มสตรอง)

 สิ่งเดียวที่ทำให้คนโง่ชนะคือ คนฉลาดนิ่งดูดาย

 มนุษย์เรารู้สึกว่า มีความมั่นใจที่สุดในเรื่องที่รู้น้อยที่สุด เนื่องเพราะมันมีความมั่นใจเกินไป ดังนั้นจึงไม่ใช้สมองใคร่ครวญขบคิดอีก

 (โก้วเล้ง)

 เป็นความผิดพลาดร้ายกาจ ที่จะตั้งทฤษฎีขึ้นมาก่อนมีข้อมูล เพราะเราจะพยายามเบี่ยงความจริงเข้ากับทฤษฎีนั้นๆ แทนที่จะตั้งทฤษฎีให้เข้ากับข้อมูล 

(เซอร์อาร์เทอร์ โคแนน ดอล์ย)

 การอ่านหนังสือต้องไม่ใช่เรื่องตัวหนังสือมากจนเกินไป ลมจะไม่พัดแรงจนกิ่งไม้เกิดเสียงดัง แต่จะพัดพอกระทบให้เปลือกเมล็ดแตกเพื่อผลิดอกออกใบเท่านั้น ฝนจะไม่ตกหนักจนก้อนดินในนาแตก แต่จะพอให้พืชพรรณได้ชุ่มชื่นเท่านั้น 

(ต่งจ้งซู)

 จงเรียนรู้ความผิดพลาดของผู้อื่น เพราะเราไม่สามารถเรียนรู้ความผิดพลาดทั้งหมดได้ในชั่วชีวิตเรา

 คนฉลาดคือคนที่สร้างโอกาศได้มากกว่าที่เขาหาได้ 

(ฟรานซิส เบคอน)

 ใครที่รู้อะไรเพียงเล็กน้อยมักจะโอ้อวดถึงมัน 

(โธมัส ฟุตเลอร์)

 คนฉลาดเรีนรู้จากความผิดพลาดของผู้อื่น คนโง่เรียนรู้จากความผิดพลาดของตนเอง

 อยู่กับตัวระวังความคิด อยู่กับมิตรระวังคำพูด 

(ภาษิตจีน)

 ความรู้สอนให้ถ่อมตน ความโง่สอนให้เย่อหยิ่ง

 (ภาษิตจีน)

 เป็นไปไม่ได้ที่จะชนะคนโง่ ด้วยการโต้เถียง

 ผู้ใฝ่ศึกษา จะศึกษาข้อดีของคนอื่น มาเสริมข้อด้อยของตนเอง

 (หลี่ปุ๊เหว่ย)

 คนฉลาดอยู่กับที่ ไม่เท่าคนโง่ที่เดินทาง

 (หลวงปู่หล้า ตาทิพย์ วัดป่าตึง)

 น้ำไหลลงที่ต่ำฉันใด คนฉลาดได้ด้วยความลำบากฉันนั้น

 (ขงเบ้ง)

 คนฉลาดมากเรียนรู้ได้ด้วยเหตุผล 

คนฉลาดน้อยเรียนรู้ด้วยประสบการณ์

 คนโง่เรียนรู้ด้วยความจำเป็นบังคับ 

เดรัจฉาเรียนรู้ด้วยธรรมชาติ

 อย่าคิดว่าคนอื่นฉลาดเท่าคุณ เขาอาจฉลาดกว่าคุณ

 โง่เขลามีหลายประเภทอย่างยิ่ง หยิ่งผยองจนลำพองไยมิใช่เป็นประเภทหนึ่ง

 และอาจเป็นประเภทที่ร้ายแรงที่สุด 

(โก้วเล้ง)

 คนที่ฉลาดโดยแท้จริง ต้องไม่ถือสาผู้อื่นเป็นตัวโง่งม คนที่ถือสาผู้อื่นโง่งม ถึงวาระสุดท้ายจะพบคนที่โง่เขลาโดยแท้จริงไม่ใช่ผู้อื่น แต่เป็นตัวเอง

 (โก้วเล้ง)

 เมื่อใดก็ตามที่คนเรามีความแน่ใจน้อยที่สุด เมื่อนั้นพวกเขาจะมีหลักการณ์มากที่สุด

 (J.K.Gribrash)

 คนสูงศักดิ์สอนด้วยวาจา คนต่ำศักดิ์สอนด้วยแส้ 

(เปาบุ้นจิ้น)

 หนังสือที่เราอ่านควรได้รับการเลือกสรรด้วยความเอาใจใส่อันยิ่งใหญ่อย่างที่ ควรจะเป็น ดังเช่น กษัตริย์อียิปจารึกไว้ที่ห้องสมุดว่าเป็น “ยาแห่งจิตวิญญาณ” 

(แพรกตัน ฮูด)

 ความผิดพลาดเป็นครู ก็ต่อเมื่อเราสำนึก

 คนโง่ไม่อภัยและไม่ลืม คนอ่อนต่อโลกให้อภัยและลืมทั้งหมด คนฉลาดให้อภัยแต่ไม่ลืม 

(ธอมัส แซส)

 ผมไม่ได้ล้มเหลวซักหน่อย ผมค้นพบกว่าหมื่นวิธีที่จะไม่ประสบความสำเร็จ 

(โธมัส อันวา เอดิสัน)

 ผู้ที่ขาดคุณธรรมย่อมไม่มีอุดมการณ์อันยิ่งใหญ่ ผู้ที่ขาดความรู้ย่อมไม่สายตาอันกว้างไกล 

(ภาษิตจีน)

 คนที่เก่งทุกทางแท้จริงคือ คนที่ไม่เก่งอะไรซักอย่าง คนที่รอบรู้ไปหมดทุกเรื่องแท้จริงคือ คนที่ไม่เชี่ยวชาญอะไรเลย

 (ภาษิตจีน)

 ผู้ที่เจนจัดให้การใช้ปัญญาความคิด 

มักเป็นคนอ่อนต่อโลก

 เพราะความกลอกกลิ้งและความเจนจัด ความจริงเป็นเรื่องราวสองประการที่ปัญญาล่วงไปไม่ถึง

 ความทะนงมีอีกชื่อว่าความโง่เขลา

 (โก้วเล้ง)

 เมื่อตอนหนุ่มข้าพเจ้าคิดที่จะรัก เมื่อตอนแก่ข้าพเจ้ารักที่จะคิด

 (อัลเบิร์ด ไอน์สไตล์)

 อย่าแสดงตนว่าฉลาดหรือมีความรู้มากกว่าคนที่ท่านคบหา 

จงพกความรู้สึกที่ท่านมีไว้ในกระเป๋าเหมือนกับที่ท่านพกนาฬิกา หากมีคนถามเวลาก็บอกให้เขาทราบได้ 

แต่อย่าประกาศก้องทุกชั่วโมงเหมือนกับท่านเป็นยาม

 การตักเตือนคนให้กลับตัว แต่ใช้วิธีการที่ไม่เหมาะสม มักก่อให้เกิดอันตราย การใช้ความสามารถของตนไปข่มคนอื่น ก็เป็นเรื่องอันตรายเช่นกัน

 (จวงจื้อ)

 ช่องว่างระหว่างปัญญาชนกับคนโฉดเขลา นับเป็นเรื่องละเอียดอ่อนอย่างยิ่ง ปัญญาชนบางคนต้องเค้นสมองครุ่นคิดค่อยนึกหาเหตุผลได้ แต่ผู้โฉลเขลาเพียงเอ่ยปากก็กล่าวได้ถูกต้อง 

(โก้วเล้ง)

 เราถือผู้อื่นเป็นคนโง่บัดซบ แต่มิทราบผู้อื่นก็ถือพวกเราเป็นคนโง่บัดซบเช่นกัน พวกเราโง่บัดซบจริงๆ ผู้อื่นเป็นโง่บัดซบปลอม 

(โก้วเล้ง)

 ผู้เปรื่องปราดแม้สามารถประดิษฐ์แสงสว่างขึ้น แต่ผู้ที่ฉลาดที่สุดจึงทราบว่า สมควรใช้ประโยชน์จากความมืดอย่างไร 

(โก้วเล้ง)

 สมองนี่แหละที่เราควรเอาเป็นที่พึ่ง ส่วนความรู้มักชวนให้เราไขว้เขว 

เราต้องค้นหาความจริงจากภายใน ไม่ใช่ภายนอก 

(อกาธา คริสตี้)

 อภิปรายคือการแลกเปลี่ยนความรู้ การโต้เถียงคือการแลกเปลี่ยนความโง่ 

(Robert Quillen)

 สัตบุรุษมีความกังวล 3 อย่างคือ เมื่อไม่ได้รับรู้สิ่งที่ดี เขาจะกังวลจนกว่าจะได้รับรู้ เมื่อได้รับรู้แล้ว เขาเริ่มกังวลว่าจะไม่ได้เรียนรู้ เมื่อเรียนรู้แล้ว เขาก็กังวลว่าไม่สามารถปฎิบัติตามที่เรียนรู้ 

(คัมภีร์หลี่จี่)

 งานยากที่สุดที่เด็กๆเผชิญอยู่ทุกวันนี้ ก็คือต้องเรียนรู้มารยาทที่ดี โดยไม่มีแบบอย่างที่ดีให้เห็นเลย

 (เฟรด เอสเตอร์)

 คนโง่ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนฉลาด คนฉลาดย่อมตกเป็นเหยื่อของคนฉลาดแกล้งโง่

 ถ้าความทะเยอทะยานคือสิ่งที่ไม่ดีแล้วไซร้ ผมต้องบรรจุสิ่งต่างมิใช่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อประโยชน์ทั่วไป และไม่เคยซ่อนเร้นความทะเยอทะยานนี้เลย 

(ยาลมาร์ โฮเรซ กรีลีย์ ซัคส์)

 คนโง่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะหลอกลวงได้ ยิ่งคนฉลาดเพียงใด ยิ่งหลอกลวงคนโง่ไม่ได้ …เนื่อเพราะคนฉลาดมีความคิดกลอกกลิ้งเกินไป ส่วนคนโง่นั้นไม่คิดอะไรมากมาย หากมันแน่ใจว่าเจ้าจะหลอกลวงมัน แม้วาจาที่เจ้าพูดจะเป็นความจริง มันก็ไม่เชื่อ 

(โก้วเล้ง)