ธูปดอกเดียว

ควันของธูปดอกเดียวม้วนตัวเป็นเกลียว

ส่งกลิ่นหอมไปทั่วบริเวณงาน

เพื่อเตือนสติให้ผู้มาร่วมงานได้รู้ว่า

“คนเรานี้ คงมีแค่เพียงคุณงามความดีเท่านั้น

ที่เป็นสิ่งที่มีคุณค่าสำหรับชีวิตมนุษย์"

กลิ่นแห่งความดีเป็นกลิ่นที่หอมยิ่งกว่ากลิ่นใดๆในโลก

เป็นกลิ่นที่มีความหอมคงทนอยู่ได้นาน 

และมักจะหอมทวนลมอยู่เสมอ

ชีวิตที่ไร้ซึ่งความดี

ไม่แตกต่างอะไรกับธูปที่ไม่มีกลิ่น

จะดำรงอยู่เพียงเพื่อรอความหมดสิ้นไปฉันใด

ชีวิตที่ไม่มีความดีติดตัว ติดใจ

ไม่เคยทำประโยชน์อะไรแก่โลกแก่สังคม

ก็รอความตายที่จะมาถึงตนฉันนั้น

วันๆก็ขวนขวายสร้างแต่บาปกรรม

ไม่เคยรู้จักเลยว่า

“ความดีเขาทำกันอย่างไร”บ้าง

ชีวิตนี้สั้นนัก

มีเวลาน้อยเหลือเกิน 

น้อยเหลือเกินสำหรับการได้ไหว้พระสวดมนต์นั่งสมาธิ

น้อยเหลือเกินที่จะทำให้คนที่เรารัก ให้เขามีแต่ความสุข

น้อยเหลือเกินที่จะศึกษาพระธรรม

น้อยเหลือเกินที่จะทำประโยชน์ให้แก่โลกแก่แผ่นดิน

ไฟเริ่มเผาก้านธูปเมื่อไหร่

ชีวิตที่เกิดมาก็มีความตายติดตามมาเมื่อนั้นเช่นกัน

“...มีใครบ้างมั้ยที่จะเข้าใจในสัจจธรรม ของธูปดอกเดียวบ้าง...”