น้ำตา

“การพลัดพรากจากของรัก ของชอบใจ

ย่อมนำมาซึ่งความทุกข์ "

ทุกข์มากจริงๆ หากทำใจไม่ได้

น้ำตาที่ไหลออกมาในขณะที่มีความทุกข์นั้น 

คือ อานิสงส์ที่ทำใจไม่ได้ และไม่รู้จักหัดทำใจไว้บ้างนั้นเอง

“มีรักหนึ่ง ก็มีทุกข์หนึ่ง

มีรักสอง ก็มีทุกข์สอง

มีรักร้อย ก็มีทุกข์ร้อย

ไม่มีรักเลย ก็ไม่มีทุกข์เลย”

นี่คือความจริงที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสเอาเตือนไว้

ใจคนเราหากเมื่อมันเข้าไปผูกพันกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งก็ตาม

เมื่อของสิ่งนั้นเกิดสูญเสียไป

ใจนี้ก็ย่อมจะเจ็บปวดมากที่สุด

เพราะเหตุที่เข้าไปยึดไว้ ถือไว้ หวงแหนไว้

ว่ามันเป็นของเรา มันเป็นของกูอยู่ทุกลมหายใจนั้นเอง

ร้องไห้เถอะ เผื่อว่า...

ร่างอันไร้วิญญาณจะฟื้นขึ้นมารับรู้ความเสียใจ

รับรู้ความทุกข์

รับรู้ความอาลัยอาวรณ์ของเราได้บ้าง

น้ำตา หรือ จะแก้ปัญหาใจ

โปรดรับรู้และหัดเข้าใจไว้บ้างสักนิดจะได้มั้ยว่า

ทุกสิ่งทุกอย่างมันต้องเป็น" เช่นนั้นเอง"

จะมัวร้องไห้ เสียใจกันอยู่ทำไม

วางบ้างเสียซิ แบกอยู่ทำไม