มองดูภาวะของตนเองในปัจจุบัน
ว่าแท้จริงแล้ว....
เรา คือ ใคร
ใคร คือ เรา
เราอยู่ตรงไหน เราจะไปไหน
เราจะทำอะไร เราจะเป็นอย่างไร
หากเราไม่ค้นพบตัวเองว่า
ตัวเองควรจะเป็นอย่างไร
ขาดความอิสระอยู่...ก็ยังคงถูกผูกมัด ผูกพัน
ยังหนัก ยังหน่วง มิอาจจะปล่อยวาง
และในที่สุด.....
ความทุกข์ก็มาเยือน
เรื่องราวทั้งหลายเกิดขึ้นที่ใจ
ก็ควรปล่อยวางลงที่ใจ
: พระอาจารย์จี้กง
หนังสือ : พุทธวจนะ 2
แปลโดย : กลุ่มรักอนุตตรธรรม
...................................................................
มนุษย์...
คิดว่าตนเองกำลังสร้างฐานะและโอกาสให้ตัวเอง
ด้วยการหาเงินมาให้ได้มากๆ
หารู้ไม่...ว่านั่นล่ะ
เขากำลังปล่อยให้เงินกลายมาเป็นชีวิต
เป็นตัวกำหนดทิศทางที่จะเดิน
สุดท้าย...เงินจะทำให้คุณลืมทุกอย่างหมด
ลืมว่าคุณเคยเชื่อถือและยึดมั่นในอะไร
ลืมแม้กระทั่งความสุขที่ครั้งหนึ่งเคยมี
คุณแลกวิญญาณของตัวเอง
เพื่อให้ได้มา...ซึ่งเปลือกที่ไม่จีรัง
อ้างอิงจากเรื่อง : Joy
เขียนโดย : Osho
: ไม่ปรากฏชื่อผู้แปล
นิตยสาร : Cleo ฉบับที่ 89
.....................................................................
พระกับมารอยู่ที่ไหน ? (อยู่ที่ใจ อยู่ที่ใจ)
ผีกับพระอยู่ที่ไหน ? (อยู่ที่ใจ อยู่ที่ใจ)
เราจะเป็นพระหรือมาร ? (อยู่ที่ใจ อยู่ที่ใจ)
บำเพ็ญดีขึ้นสวรรค์ ? (อยู่ที่ใจ อยู่ที่ใจ)
บำเพ็ญชั่วตกนรก ? (อยู่ที่ใจ อยู่ที่ใจ)
จะขึ้น - ลงไปที่ไหน ? (อยู่ที่ใจ อยู่ที่ใจ)
: ศิษย์พี่นาจา
หนังสือ : พุทธวจนะ 2
แปลโดย : กลุ่มรักอนุตตรธรรม
.................................................................
ยามเธอมีความสุข
ฉันก็บังเอิญรู้สึกทุกข์เศร้า
ชีวิต...ล้วนเป็นเช่นนี้มิใช่หรอกหรือ
หนังสือ : จังหวะชีวิต ( Blinking Seconds )
เรื่องและภาพโดย : Jimmy Liao
แปลโดย : อัษมา มหาพสุธานนท์
.....................................................................
นอกหน้าต่างฟ้าโปร่งแล้ว
แต่ในบ้านฝนยังตกอยู่
ฉันยิ้ม...ไม่ได้แปลว่าฉันมีความสุข
ฉันกางร่ม...ก็ไม่ใช่เพียงเพื่อกำบังฝน
เธอไม่มีวันเข้าใจว่าฉันคิดอะไรอยู่
ฉันอยากกอดทุกคน
แต่ฉันต้องทำให้ร่างกายตัวเองอบอุ่นก่อน
โปรดอดทนกับฉันเถอะ....
เพราะฉันก็กำลังพยายามอดทนกับเธออยู่
หนังสือ : โปสการ์ด แทนความรู้สึก...ถึงเธอ
( Love In The Cards )
เรื่องและภาพโดย : Jimmy liao
แปลโดย : วรรณวรา จิราภัฑร
....................................................................
คำพูดที่หลุดออกจากปากเรา
ด้วยความโมโหเพียงครั้งเดียว
อาจอยู่ในใจของคนอื่นตลอดชีวิต
: เทียม โชควัฒนา (นักธุรกิจ)
เรียบเรียงโดย : หนุ่มเมืองจันทร์
นิตยสาร : มติชน สุดสัปดาห์ ปีที่ 24 ฉบับที่ 1242
......................................................................
ดวงตาเหมือนๆกัน แต่มีมุมมองต่างกัน
หูเหมือนๆกัน แต่มีการฟังต่างกัน
ปากเหมือนๆกัน แต่มีวิธีการพูดต่างกัน
หัวใจเหมือนๆกัน แต่ก็มีความรู้สึกต่างกัน
เป็นเพราะแบบนี้หรือเปล่านะ
คนเหมือนๆกัน....
ถึงได้มีความสุข และความเศร้าต่างกัน....
ส่วนหนึ่งจากบท : ความสุขกับความเศร้า
หนังสือ : ทำไม ( Pourquoi )
เรื่องและภาพโดย : Jimmy Liao
แปลโดย : เจ้าเปี๊ยก
.................................................................
เมื่อชื่อเสียงมาเคาะประตูเรียก
ฉันจึงไม่แปลกใจเลย
ฉันคาดการณ์เอาไว้แล้ว เหมือนกับที่เรามีนัดกัน
และนั่นอาจเป็นเหตุผลว่า
ทำไมแสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูป
ไม่ทำให้ฉันสูญเสียการมองเห็น
และประกายความนิยม ไม่สามารถล่อลวงฉัน
มันไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ฉันลุ่มหลง
: Shakira (นักร้องสาวชาวโคลัมเบีย)
แปลโดย : ปณิธาน
นิตยสาร : สีสัน ปีที่ 15 ฉบับที่ 11
................................................................
ความเศร้าเป็นสัจจะของความสุขนะครับ
ความเศร้าชั่วนิรันดร์
แต่ความสุขเหมือนพ่นลมหายใจรดกระจก
ถ้าคุณผ่านความทุกข์เศร้ามาได้แม้เพียงครั้ง
นั่นก็ทำให้คุณแกร่งขึ้น...
และขณะเดียวกัน
มิใช่ความแกร่งที่ด้านชาเหมือนผาหิน
แต่เป็นภาวะของการเติบโต
ตระหนัก และยอมรับสรรพสิ่ง
อย่างที่มันเป็น และ ดำรงอยู่
: พิบูลศักดิ์ ละครพล (นักเขียน)
นิตยสาร : ขวัญเรือน ฉบับที่ 779
.....................................................................
ความเจริญ...ทำให้ตึกรามบ้านช่องสูงขึ้น
แต่จิตใจของคนยิ่งต่ำลง
เรามีระบบการสื่อสารที่ยอดเยี่ยม
แต่ผู้คนกลับมีความรู้สึกว่า
ยิ่งห่างไกลกันออกไปทุกที
เรามีบ้านเรือนหนาแน่นขึ้น
แต่มนุษย์...กลับต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวและว้าเหว่
ในขณะที่มนุษย์มีการศึกษาสูงขึ้น
แต่มนุษย์...กลับมีความเครียด และความทุกข์มากขึ้น
ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ ?....
เพราะเราเน้นพัฒนาแต่เฉพาะ... “วัตถุ”
เราลืมที่จะพัฒนา “จิตใจ” ...ตามไปด้วย
: ท่านเจ้าคุณพระธรรมปิฏก
หนังสือ : ฮาสุดขีด เล่ม 11
บรรยายโดย : พ.อ.นพ.พงศักดิ์ ตั้งคณา
เรียบเรียงโดย : สมคิด ลวางกูร
.................................................................
จำได้ว่าครั้งหนึ่ง
ดิฉันเดินทางไปยังหมู่บ้านชาวเล
ในจังหวัดทางใต้แห่งหนึ่งของประเทศไทย
สิ่งที่พบกลับสะกิดใจ
ให้ระลึกได้ว่าแท้จริงแล้ว...
ความเรียบง่ายนั้นอยู่กับมนุษย์มานานแสนนาน
หากแต่กาลเวลาและกิเลส
ทำให้เราเดินเข้าสู่ความซับซ้อนของชีวิตโดยไม่รู้ตัว
ชาวเลผู้อยู่กับท้องทะเล
มีรอยยิ้มที่งดงามกับสมบัติเพียงน้อยชิ้น
เสื้อ 2-3 ตัว กางเกงอีกนิดหน่อย
รองเท้าเก่าๆเพียงคู่เดียว...
บ้านก็คือเรือ ซึ่งเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง
ทั้งเรือนเกิด เรือนนอน และเรือนตาย
เมื่อไถ่ถามว่าทำไมไม่ซื้อรองเท้าอีกสักคู่เล่า
เพื่อนของเราตอบอย่างสบายอารมณ์ว่า
“มีคู่เดียวนี่แหละ ไม่ต้องเลือกว่าจะใส่คู่ไหน”
จริงสินะ....ถ้าเรามีของน้อยชิ้น
เราจะรู้ค่าของมัน มากกว่าเจ้าข้าวของกองโตเสียอีก
หนทางสู่ความเรียบง่าย
แท้จริงแล้ว อยู่ในใจของเรานี่เอง
ใช่ว่าต้องไปหามาจากไหน
เขียนโดย : ธนวดี ศรีสวัสดิ์ศักดิ์
นิตยสาร : ELLE ฉบับที่ 114
....................................................................
หนักหนากว่าความเบื่อ คือ เศร้า
หนักหนากว่าความเศร้า คือ ชีวิตไร้สุข
หนักหนากว่าชีวิตที่ไร้สุข คือ ป่วยไข้
หนักหนาหว่าความป่วยไข้ คือ การถูกทอดทิ้ง
หนักหนากว่าการถูกทอดทิ้ง
คือ อยู่อย่างเปล่าเปลี่ยวบนโลกใบนี้
หนักหนากว่าการอยู่อย่างโดดเดี่ยวบนโลกใบนี้
คือ พลัดพราก
หนักหนากว่าความพลัดพราก คือ ตาย
....หนักหนากว่าความตาย คือ ถูกลืม.
อ้างอิงจากหนังสือ : ฉันรักเธอ ฉันเกลียดเธอ...ชีวิต
เขียนโดย : ปราย พันแสง
จาก : Internet and Forward mail
...................................................................
ถ้าคุณกำลังขุ่นเคืองใจ
หรือหงุดหงิดกับใครบางคนในสำนักงาน
หรือข้างบ้านที่มีพฤติกรรมน่ารำคาญ
ลองเปลี่ยนมุมมอง
ด้วยการพยายามรู้จัก และเข้าใจเขาให้มากขึ้น
คุณอาจจะพบว่า เบื้องหลังพฤติกรรมที่ไม่น่ารักนั้น
เต็มไปด้วยความทุกข์ที่น่าเห็นอกเห็นใจ
เขาอาจกำลังกลุ้มที่ลูกติดยา
หรือต้องแบกรับหนี้สินของทางบ้าน
จนไม่มีกะจิตกะใจทำงาน...
ใครจะไปรู้...เขาอาจเพิ่งพบว่าตัวเองเป็นมะเร็งก็ได้
มีคนจำนวนไม่น้อยที่เกลียดพ่อหรือแม่ของตัวเอง
เพราะถูกทำร้ายทั้งกายและใจมาตั้งแต่เด็ก
แต่เมื่อได้เพ่งพินิจอย่างลึกซึ้ง
ก็พบว่า ผู้ที่ทำร้ายตนเองนั้น
ก็น่าสงสารเหมือนกัน
เขาอาจถูกกระทำมาจากที่ทำงาน หรือจากคนใกล้ชิด
จึงมาระบายใส่ลูกๆ....
ยิ่งรู้ว่าลูกไม่รัก ก็ยิ่งทุกข์และกลัดกลุ้ม
ในสถานการณ์อย่างนี้
ไม่มีอะไรดีกว่าการเข้าใจเขา และให้อภัยเขา
เพราะความรัก และการให้อภัยของเราเท่านั้น
ที่จะเยียวยาเขาได้
...ที่สำคัญไม่น้อยกว่ากัน
คือ เราเองก็จะได้รับการเยียวยาด้วย
เขียนโดย : รินใจ
นิตยสาร : LIFE & FAMILY ปีที่ 9 ฉบับที่ 99
.......................................................................
เวลาถ่ายรูป...
ส่วนใหญ่เราก็มักจะเก็บภาพ
ที่เปี่ยมไปด้วยความสุข ความประทับใจ
น้อยคนนักที่จะถ่ายภาพในยามเศร้า
เก็บเอาไว้เป็นความทรงจำ
ดังนั้น...เราจึงมีภาพถ่ายงานฉลองวันเกิดกัน
แต่ไม่มีภาพถ่ายตัวเองเป่าเค้กวันเกิดอย่างเดียวดาย
มีภาพงานวิวาห์ที่พรั่งพร้อมสมบูรณ์แบบ
แต่คงมีน้อยมาก...
ที่จะถ่ายภาพในวันหย่าร้างอันแสนขมขื่น
การทำใจลืมอดีตที่มีแต่ความเจ็บปวดให้หมดสิ้นไป
โดยไม่ต้องหลงเหลือให้บันทึกไว้ในชีวิต
ก็น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด
เหมาะสมที่สุดกับการดำเนินชีวิตของคน
หนังสือ : ภาพแห่งชีวิต ( The Moments )
ผลงานโดย : Jimmy Liao
แปลโดย : วิลาวัลย์ สกุลบริรักษ์
..................................................................
ถ้าเป็นผู้แพ้ที่ดีไม่ได้
จะเป็นผู้ชนะที่ดีได้ยังไง
: ฮัลลี่ เบอร์รี่ (นักแสดงหญิงชาวอเมริกัน)
เป็นถ้อยคำที่เธอกล่าวขณะขึ้นรับรางวัล นักแสดงยอดแย่แห่งปี จากเรื่อง Cat woman ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอเคยได้รับรางวัลนักแสดงนำยอดเยี่ยมจากออสการ์มาแล้ว
แปลโดย : สมิงพระราม
นิตยสาร : ทีวีพูล ปีที่ 15 ฉบับที่ 772
..................................................................
ฉันจะรู้จักตัวเองดีเสมอว่า
อะไรคือสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุข
และฉันก็ไม่คิดว่าจะมีใครสามารถเปลี่ยนมันได้
: เรเน่ เซลล์วีเกอร์ (นักแสดงหญิงชาวอเมริกัน)
แปลโดย : กองบรรณาธิการ
นิตยสาร : CLEO ฉบับที่ 98
.......................................................................
ตราบใดที่เราล้มแล้วกล้าลุก
การเดินทางของเรา....
จะไม่มีวันสิ้นสุด
: ศิริวัฒน์ วรเวทวุฒิคุณ
นักธุรกิจพันล้านผู้ล้มเหลวในด้านธุรกิจจนแทบล้มละลาย
แต่กลับลุกขึ้นสู้อีกครั้ง ด้วยการทำแซนวิชขาย
นิตยสาร : แพรว ปีที่ 26 ฉบับที่ 608
.....................................................................
โลกนี้มีเรื่องร้ายๆมากเกินไป
มีเรื่องเศร้าๆมากเกินไป
มากจนทำให้เรามองไม่เห็นเรื่องดีๆ
ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ภาพยนตร์ : หมานคร
.....................................................................
คุณอาจมีทรัพย์สมบัติมากมายเหลือคณานับ
เช่น เครื่องประดับอัญมณีหลายหีบ
และทองคำอีกหลายกำปั่น
แต่คุณไม่มีวันร่ำรวยไปกว่าผม....
ผมมีแม่ที่อ่านหนังสือให้ผมฟัง (ในวัยเด็ก)
: สตริคแลนด์ กิลเลียน
หนังสือ : ชีวิตดีขึ้นได้ ด้วยวิธีคิดและวิธีพูดที่ดี
เขียนโดย : Hal Urban
แปลโดย : วรรธนา วงษ์ฉัตร
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น