ละครปิดฉาก

เมื่อตอนเช้ายังเฮฮาปาร์ตี้ 

พอตอนสาย...ยังระริกระรี่ สดใส

ตอนเย็นยังบอกว่าสุขทั้งกายใจ

พอตกค่ำก็ “สิ้นใจ” คนหนอคน

ละครชีวิตที่มนุษย์รับบทบาทการแสดง 

เมื่อถูกปิดฉากลงด้วย “ความตาย”

ละครบทนั้นก็กลายเป็นอดีตของปัจจุบันทันที

ในวันนี้..... ตัวละครดูไม่ต่างอะไรกับท่อนไม้ 

ไร้ความรู้สึก

ไร้แม้คนต้องการ

ไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี หนีไม่พ้น

“ไปไม่มีกลับหวนคืนมา

หลับแบบไม่มีเวลาที่จะตื่น

และไม่มีคำว่า “ฟื้น” มาอีกครา

สัตว์ทุกทั่วหน้าคงหลีกหนีไม่พ้น”

ละครชีวิตปิดฉากลงคงไว้เพียงความทรงจำ 

มีอะไรบ้างหนอที่ตัวละครแสดงให้ผู้ดู ผู้ชมได้มีความสุขบ้าง

และแสดงอะไรไว้เป็นผลงานแก่โรงละครโรงนี้บ้าง

หรือมีเพียงการแสดงที่รับบทไร้สาระไร้แก่นสาร

ไม่ควรแม้แต่จะคิดถึงและจดจำเอาไว้