skip to main |
skip to sidebar
หน้าที่ของนาฬิกา
ณ ห้องนั่งเล่นของบ้านหรูสไตล์ตะวันตกหลังหนึ่ง มีนาฬิกาเรือนงามเรือนหนึ่งประดับเด่นอยู่บนผนังของห้องนั่งเล่นนั้น เข็มนาฬิกาทั้งสามบนหน้าปัดนาฬิกาเรือนงามนี้ต่างภูมิใจ ในหน้าที่ของพวกตนที่ได้บอกเวลาอย่างเที่ยงตรง แก่เจ้าของบ้านและผู้มาเยือนมาโดยตลอด วันหนึ่งเจ้าเข็มวินาทีสีแดงสดรูปร่างเพรียวบาง รู้สึกเหนื่อยหน่ายกับภาระหน้าที่ของตัวเอง ที่ต้องตรากตรำเดินอยู่บนหน้าปัดตลอดเวลาอย่างเหน็ดเหนื่อย ในขณะที่ในวันหนึ่งๆเจ้าเข็มสั้นและเจ้าเข็มยาวไม่ค่อยได้เดินสักเท่าไรเลย เจ้าเข็มวินาทีจึงรู้สึกว่าตนถูกเอารัดเอาเปรียบอย่างมาก จึงโวยวายออกไปว่า “ ข้าทนไม่ไหวแล้วนะ พอทีเถอะ ข้าเหนื่อยเหลือเกินกับการทำหน้าที่ของข้า พวกเจ้าเอาเปรียบข้า ข้าไม่เคยได้พักอย่างพวกเจ้าบ้างเลย ข้าไม่อยากเดินอีกต่อไปแล้ว พอกันที “ เมื่อได้ฟังดังนั้น ....... เจ้าเข็มสั้นจึงบอกกับเจ้าเข็มวินาทีไปด้วยเสียงอันแหลมเล็กว่า “ โอ๊ะ.........โอ!! โถๆๆๆเจ้าเข็มวินาทีเอ๋ย เจ้าหาว่าพวกข้าเอาเปรียบงั้นรึ? เจ้าจงมองดูรูปร่างของข้าสิ อ้วนอุ้ย อ้ า ยและยังตัวสั้นเตี้ย แถมข้ายังมีหัวที่โตมากอีกต่างหากข้าต้องแบกหัวหนักๆนี้ไว้ตลอดเวลาเลย กว่าข้าจะเดินได้แต่ก้าวนี่ช่างยากลำบากกว่าเจ้าเป็นไหนๆ แล้วอย่างนี้เจ้าจะมาหาว่าข้าเอาเปรียบเจ้าได้อย่างไรกัน” เจ้าเข็มยาวก็กล่าวเสริมว่า “ เจ้าเข็มวินาทีเอ๋ยเจ้าคงไม่รู้หรอกนะว่า ข้าแอบอิจฉาเจ้าที่เจ้ามีรูปร่างเพรียวบางสามารถเดินได้อย่างคล่องแคล่ว และมีสีแดงสดใสสะดุดตาเช่นเจ้านี้ ผิดกับข้านักที่ตัวดำและหนาเทอะทะ “ “ ไม่จริง พวกเจ้าโกหก ไม่ต้องมาหลอกข้าซะให้ยาก บอกว่าข้าดีอย่างนั้นอย่างนี้ ทำไมไม่มาเป็นข้าดูบ้างล่ะ ข้าจะได้พักผ่อนเสียที “ เจ้าเข็มวินาทีกระแทกเสียง เจ้าเข็มนาฬิกาทั้งสามจึงสลับหน้าที่กัน โดยที่เจ้าเข็มสั้นทำหน้าที่แทนเจ้าเข็มยาว ขณะที่เจ้าเข็มยาวทำหน้าที่แทนเจ้าเข็มวินาที ส่วนเจ้าเข็มวินาทีได้แต่นอนดูเพื่อนๆเดินตามหน้าที่ใหม่ มันดีใจมากที่ไม่ค่อยได้เดินสักเท่าไร เพราะมันทำหน้าที่แทนเจ้าเข็มสั้น ทันใดนั้นเจ้าของบ้านที่กำลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น ก็เกิดความประหลาดใจมากที่เห็นนาฬิกาเรือนงามบนผนังเดินผิดปกติ กึก...กึก..........กึก........ เจ้าเข็มวินาทีสะดุ้งเฮือกเมื่อรับรู้ถึงการสั่นสะเทือนของนาฬิกา “ โอ๊ย......... เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ? “ เจ้าเข็มวินาทีถามขึ้น “ แย่แล้ว..... พวกเราไม่มีประโยชน์อีกต่อไปแล้วหรือนี่ ทำไมเขาถึงยกนาฬิกาที่เราอยู่ลงจากผนังเสีย ? เราจะทำอย่างไรดีล่ะทีนี้ “ เจ้าเข็มสั้นพูดด้วยเสียงอันสั่นเครือ “ เมื่อพวกเราต่างไม่ได้ทำตามหน้าที่ของตน นาฬิกาเรือนนี้ก็ไม่สามารถบอกเวลาได้อย่างแม่นยำเหมือนเดิมได้อีกแล้ว เจ้าของบ้านเขาคงเห็นว่าเราคงหมดประโยชน์แล้วล่ะ แต่ข้าว่ามันคงไม่สายเกินไปนะ ที่พวกเรา จะทำให้นาฬิกาเรือนที่เราอยู่นี้มีคุณค่าขึ้นอีกครั้ง โดยที่เราต้องทำตามหน้าที่ของแต่คนตามเดิม “ เจ้าเข็มยาวบอก “ ข้าผิดไปแล้ว เพราะข้าคนเดียวทำให้พวกเราหมดคุณค่าไป “ เจ้าเข็มวินาทีพูดด้วยความสำนึกผิด แล้วเจ้าเข็มนาฬิกาทั้งสาม ก็กลับมาทำหน้าที่ของพวกตนตามเดิม เมื่อเจ้าของบ้านเห็นว่านาฬิกาเรือนงามของเขา สามารถบอกเวลาได้ตามปกติแล้ว เขาจึงนำนาฬิกาเรือนนั้น ไปแขวนที่ผนังห้องนั่งเล่นตามเดิม เจ้าเข็มนาฬิกาทั้งสามก็เดินบนหน้าปัดนาฬิกาเรือนงาม ตามหน้าที่ของพวกตนอย่างมีความสุข จากเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การทำหน้าที่ของตนให้สมบูรณ์ เป็นการสรรค์สร้างคุณค่าให้แก่ชีวิต.
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น