กำลังใจ

ชายสองคนกำลังป่วยหนักด้วยกันทั้งคู่ 

และถูกจัดให้อยู่ในห้องคนไข้เดียวกัน 

ชายคนหนึ่งได้รับอนุญาตให้ลุกนั่งบนเตียง 

เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงทุกบ่าย 

เพื่อช่วยให้ของเสียไหลออกจากปอดได้สะดวกขึ้น 

เตียงของผู้ป่วยคนนี้ตั้งอยู่ ข้างหน้าต่างบานเดียวของห้องนั้น 

ส่วนชายที่อยู่อีกมุมหนึ่งต้องนอนจมอยู่บนเตียงตลอดเวลา 

เขาทั้งสองมักจะมีเรื่องราวพูดคุยแลกเปลี่ยนกันเสมอ 

ทุกๆ บ่ายเมื่อชายข้างหน้าต่างลุกขึ้น 

เขาก็จะเล่าให้เพื่อนร่วมห้องฟังถึงทุกสิ่งทุกอย่าง 

ที่เขามองเห็นผ่านหน้าต่างบานนั้น 

ขณะที่ผู้ฟังก็รู้สึกมีความสุขกับห้วงเวลาหนึ่งชั่วโมงดังกล่าว 

เพราะไม่เพียงทำให้โลกของเขากว้างขึ้น 

หากยังช่วยให้เขารู้สึกมีชีวิตชีวา 

กับกิจกรรมและสีสันของโลกข้างนอกนั้นอีกด้วย 

......... ครั้งหนึ่ง 

เขาได้ฟังการพรรณนาถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง 

ที่มีเป็ดและห่านเริงเล่นน้ำกันอยู่ในทะเลสาบ 

ขณะเด็กๆสนุกสนานไปกับการละเล่นบนเรือ 

หนุ่มสาวเดินเกี่ยวก้อยพลอดรักอยู่ 

ท่ามกลางมวลดอกไม้หลากสีและสายรุ้ง 

โดยมีต้นไม้ชราสูงใหญ่เพิ่มความสงบงามให้กับสวน 

อีกทั้งยังพลอยเห็นภาพทิวทัศน์ของเมือง 

ที่ตัดกับเส้นขอบฟ้าโพ้นไกล 

เนื่องจากผู้อยู่ใกล้หน้าต่างได้บรรยาย 

ทุกสิ่งอย่างละเอียดลออถี่ถ้วน 

ชายอีกมุมหนึ่งจึงจินตนาการตามไปได้อย่างรื่นรมย์ 

ในบ่ายที่อากาศสบายๆวันหนึ่ง 

ชายคนนั้นได้เล่าว่ามีขบวนพาเหรดกำลังเดินผ่านไป 

แม้ชายอีกคนจะไม่ได้ยินเสียงดนตรีจากวงดุริยางค์ก็ตาม 

เขาก็สามารถสัมผัสมันได้ด้วยใจจาก 

ถ้อยบรรยายของเพื่อนร่วมห้องข้างหน้าต่างเป็นอย่างดี 

................. 

เวลาเคลื่อนคล้อยจากวันเป็นหลายสัปดาห์... 

เช้าวันหนึ่ง 

พยาบาลประจำเวรได้เข้ามาปฏิบัติหน้าที่ตามปกติของเธอ 

เพื่อดูแลทำความสะอาดร่างกายให้ชายทั้งสอง 

เธอได้พบว่าคนไข้ใกล้หน้าต่างได้สิ้นลมไปแล้ว 

เขาจากไปอย่างสงบในขณะกำลังหลับ... 

นี่นำมาซึ่งความเศร้าโศกเสียใจแก่เธออย่างมาก 

จากนั้นเธอก็เรียกผู้ช่วยให้นำศพออกไปจากห้อง 

เมื่อเวลาผ่านไปพอสมควร 

ชายที่อยู่อีกมุมหนึ่งของห้องจึงขออนุญาต 

ย้ายไปพักเตียงใกล้หน้าต่าง 

พยาบาลยินดีจัดการให้ตามความประสงค์ของเขา 

และเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย 

เธอก็ขอตัวออกไปจากห้อง ปล่อยเขาไว้เพียงลำพัง 

แล้วเขาก็ค่อยๆ 

ยันตัวเองด้วยข้อศอกข้างเดียวเพื่อจะมองดูโลกข้างนอก 

ด้วยสายตาของตนเองเป็นครั้งแรก 

แน่ละ...เขาควรจะมีความสุขที่มีโอกาสสัมผัสมันด้วยตนเอง 

เขาชะเง้อคออย่างช้าๆ เพื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง 

แต่แล้ว! 

ภาพที่เขาพบกลับเป็นเพียงกำแพงโล่งๆ 

ชายผู้นี้จึงสอบถามพยาบาลในเวลาต่อมา 

อะไรกันเล่าที่ทำให้เพื่อนผู้จากไปของเขา 

เที่ยวได้พรรณนาเป็นคุ้งเป็นแควถึงสิ่งต่างๆ 

ที่อยู่นอกหน้าต่างบานนี้ให้เขาฟัง 

พยาบาลคนเดิมแจ้งให้เขาทราบว่า... 

แท้แล้วชายคนนั้นตาบอด 

เขาไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย แม้แต่กำแพง 

"บางทีเขาอาจอยากให้กำลังใจคุณก็ได้!"