ภายใต้ฟ้าไม่มีสิ่งใดยากสำหรับผู้มีจิตใจพากเพียร
ความอดทนเป็นต้นไม้ให้รสแสนขม แต่เป็นการให้ผลแสนหวาน
ต้นไม้สูงใหญ่เกิดจากเพียงต้นกล้า
หอสูงเสียดเมฆ เริ่มจากแค่กองดิน
เดินทางหมื่นลี้ ต้องเริ่มจากก้าวแรก
ความสำเร็จทุกอย่างล้วนต้องใช้เวลา
ไม่มีทุกข์ใดทำให้เราอ่อนแอลง
เมื่อเราผ่านพ้นมาได้เปรียบเหมือนกับเหล็กที่ผ่านไฟ
ย่อมแข็งแกร่งกว่าเหล็กธรรมดาเสมอ
ปลูกต้นไม้ต้องบำรุงราก
ปลูกฝังคุณธรรมต้องบำรุงจิตใจ
คนดีมักถูกรังแก
ม้าดีมักถูกควบขี่
โกหกเพียงครั้งเดียว ถูกสงสัยตลอดกาล
คนมักตายเพราะทรัพย์เป็นเหตุ นกมักตายก็เพราะเหยื่อ
อารมณ์โกรธเข้าประตูหน้า สติปัญญาก็โผออกประตูหลัง
โรคภัยเข้าทางปาก ภัยพิบัติก็ออกจากปาก
ทั่วปฐพีล้วนมีขุมทรัยพ์ เพียงแต่รอผู้กล้ามาค้นหา
ยามสมหวัง ควรทำตนให้วางเฉย
ลิ้นอ่อนจึงยังคงอยู่ ฟันแข็งจึงหักไป
คนที่รู้จักอ่อนน้อม ย่อมเอาตัวรอดได้
แต่คนที่ก้าวร้าวดื้อั้น ย่อมพังพินาศ
บางครั้ง การยอมถอยซักก้าว เราจะเห็นทะเลที่ใหญ่ และท้องฟ้าที่สดใสกว่าเดิม
การไม่สามารถแยกดี-ชั่ว เป็นบุคคลที่น่าห่วงใยที่สุด
คนฉลาดที่เห็นแก่ตัว สู้คนโง่ที่ทำเพื่อส่วนรวมไม่ได้
ผู้มีเมตตาธรรมย่อมไร้ทุกข์ ผู้มีปัญญาย่อมไม่ลุ่มหลง
ความอิจฉาเป็นอุปสรรคต่อมิตรภาพ
ความระแวงเป็นศัตรูตัวฉกาจของความรัก
แสงโคมไฟในยามมืดมิด สายลมอ่อนๆ ที่ให้ความชื่นใจ มือที่ประคองยามพลาดล้ม...คือรัก
มหาสมุทรยิ่งใหญ่ เพราะอยู่ต่ำกว่าสายน้ำทั้งหลาย
คนอยู่เหนือคนอื่น เพราะความอ่อนน้อมถ่อมตน
คนพาลก็เหมือนกับถ่านไฟ ตอนติดไฟจับไปก็ร้อนมือ ตอนดับจับไปมือก็ดำ
ความรักก็เหมือนผีเสื้อ
ยามเราไขว่คว้าก็มักจะบินหนี
ยามเราอยู่เฉยกลับบินมาเกาะเรา
ผู้กระทำการใหญ่ ย่อมไม่ถือสาคำตำแหนเล็กๆ น้อยๆ
ผู้มีความเพียรอย่างแรงกล้า เท่ากับสำเร็จไปแล้วครึ่งทาง
คนเราคบกัน มีค่าตรงที่รู้จักกัน
คนเรารู้จักกัน มีค่าตรงที่รู้ใจกัน
อย่ารังแกคนยากจน อย่าหยิ่งยะโสในความมั่งมี
ผู้ที่รู้จักคนอื่นเป็นคนฉลาด ผู้ที่รู้จักตัวเองเป็นคนมีสติ
เสียเงินทองถือว่าเสียเพียงหนึ่ง
เสียชื่อเสียงถือว่าเสียมากกว่าหนึ่ง
แต่หากว่าสูญเสียกำลังใจ ถือว่าเสียทุกอย่าง
ชมคนด้วยวาจา ดีกว่ามอบไข่มุกให้
ทำร้ายคนด้วยวาจา สาหัสกว่าทิ่มแทงด้วยหอกดาบ
มีดต้องหมั่นลับจึงจะแหลมคม
ความรักก็ต้องถูกทดสอบโดยอุปสรรค จึงจะมั่นคง
ความรัก..มักพัฒนามาจากมิตรภาพ
แต่..ความรักก็ไม่ใช่มิตรภาพ
หากคิดว่าความรักคือมิตรภาพ
เราจะเป็นไม่ได้ทั้ง..เพื่อนและคนรัก
รากเหง้าของความชั่วร้ายทั้งหลาย ล้วนมาจากความเกียจคร้าน
คุณธรรมความดีไม่ได้อยู่ที่ลิ้น หากแต่อยู่ในใจ
รูรั่วเล็กๆ จมเรือใหญ่ได้ ฉันใด
การฟุ่มเฟือยก็ทำให้ยากจนได้ ฉันนั้น
ทองหยกล้ำค่าใดๆ ก็ไม่ประเสริฐเท่ากับความรักใคร่สามัคคีระหว่างพี่น้อง
รู้ไม่จริง อย่าเพิ่งพูด
ข้อเท็จจริงยังไม่ชัดเจน อย่าถ่ายทอด
ความรัก..ที่ปราศจากความซื่อสัตย์ ย่อมไม่มีความหมายพอแก่การกล่าวถึง
อย่ายอมแพ้ ตราบเท่าที่ยังมีความหวัง แต่อย่าหวังจนเกินเหตุผล
เพราะนั่นสะท้อนให้เห็นถึงความปรารถนามากกว่าความพินิจพิจารณา
ใช้คนต้องไม่ระแวง ระแวงคนอย่าใช้
เจอคนเก่ง ให้ศึกษาจากเขา
เจอคนโง่ ให้เป็นข้อเตือนใจตัวเอง
ทองแท้จะโดนไฟหลอมเปลี่ยนรูปไปยังไง ทองก็ยังเป็นทอง ...คนจริงก็เช่นกัน
บัณฑิตให้ของขวัญคนด้วยวาจา
ปุถุชนให้ของขวัญแก่คนด้วยทรัพย์สิน
ฮวงโห...เป็นมารดาของสายน้ำที่หล่อเลี้ยงทุกชีวิต แต่ไม่เคยทวงบุญคุณ
คนทำความดีย่อมไม่หวังผลตอบแทน
น้ำตามีวันหยุดไหล น้ำใจไม่มีวันหมด
หากเสื้อผ้าอาภรณ์ อาหารการกินไม่เท่าผู้อื่น ใยต้องน้อยใจ
หากคุณธรรม ความรู้ความสามารถไม่เท่าผู้อื่น ต้องขวนขวายให้ทัดเทียม
ชีวิตเป็นตำราที่ไม่มีตัวอักษร แต่คนฉลาดจะมองเห็นคำพูดทุกคำอย่างชัดเจน
ดินไม่อวดว่ากว้าง ฟ้าไม่อวดว่าสูง
ใช้จิตใจที่ชอบตำหนิผู้อื่น...มาตำหนิตัวเอง ใช้จิตใจที่ชอบให้อภัยตัวเอง...มาให้อภัยผู้อื่น
ดินไม่อวดว่ากว้าง ฟ้าไม่อวดว่าสูง
ทองแท้จะโดนไฟหลอม เปลี่ยนรูปไปยังไง ทองก็ยังเป็นทอง...คนจริงก็เช่นกัน
ควรยอมผิดใจกับสุภาพชน แต่อย่าผิดใจกับคนพาล
ไม่มีความสุขใดของพ่อแม่ เท่ากับการได้เห็นลูกๆ เป็นคนดี และได้อยู่กันพร้อมหน้า
เจอคนเก่งให้ศึกษาจากเขา เจอคนโง่ให้เป็นข้อเตือนใจตัวเอง
ความผิดพลาดมักเป็นครูของความถูกต้อง
ผู้ที่รู้ว่าด้อยความรู้ จึงจะเตือนตัวเองได้ ผู้ที่รู้ว่าลำบาก จึงจะฝึกตนให้เข้มแข็ง
ผู้รอบรู้มักถ่อมตัว ผู้โง่เขลามักหยิ่งยะโส
คบคนดีเหมือนอยู่ในสวนดอกไม้ กลิ่นหอมของดอกไม้ย่อมติดตัว
คบคนชั่วเหมือนอยู่ในข้องปลาเน่า ย่อมเลี่ยงกลิ่นเหม็นของปลาเน่าไปไม่ได้เลย
คนฉลาดที่เห็นแก่ตัว สู้คนโง่ทำเพื่อส่วนรวมไม่ได้
สอนด้วยการกระทำผู้คนจะเชื่อฟัง สอนด้วยคำพูดผู้คนจะเถียง
ของมีพิษห้ามกิน ของผิดกฎหมายห้ามทำ
คำพูดที่ออกจากปากคนซื่อสัตย์ ถือว่าเป็นสัญญา
ไม่เป็น จึงต้องเรียน, ไม่รู้ จึงต้องถาม
คนที่ยิ้มแทนที่จะโกรธ คือคนที่เข้มแข็งกว่าเสมอ
ความฉลาดประกอบไปด้วยการรู้จักใช้โอกาสให้เป็นประโยชน์
ผู้ที่รู้ว่าด้อยความรู้ จึงจะเตือนตนเองได้ ผู้ที่รู้ว่าลำบาก จึงจะฝึกตนให้เข้มแข็ง
ความผิดพลาด มักเป็นครูของความถูกต้อง
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น